Voor ons georganiseerde westerlingen zijn de slums een erg indrukwekkende en bijzondere creatie van geïmproviseerde hutjes. Overal mensen, afval en georganiseerde chaos. Van de verweerde texturen van materialen die de bevolking gebruikt voor hun onderkomen, tot de felgekleurde kleding die met name de vrouwen dragen. En niet te vergeten de door het leven getekende gezichten van de bevolking.

Aan het einde van de dag rijden we door naar Bollywood, waar we de hoofdrolspeler ontmoeten en de opname studio induiken om voice-over opnamen te maken. Na enig coachwerk weten we de stem van de hoofdrolspeler op een niveau te brengen zodat elke woord dat hij uitspreekt de gevoelige snaar raakt. Zijn stem sluit perfect aan bij de sfeer die we willen neerzetten in de film

Naar buiten kijkend tijdens de terugreis naar het hotel kan ik niet anders dan concluderen dat de slums een setting zijn waar we indrukwekkende situaties zullen meemaken die gaan leiden tot bijzondere en authentieke filmbeelden.

Het mooie van al deze ogenschijnlijk barre omstandigheden is dat de bevolking zich realiseert dat ze er het beste van moeten maken en ze zich zoveel mogelijk bezig houden met wat er wel kan. Ze grijpen alle kansen aan om groei van de jeugd te stimuleren en ze verder te helpen in de ontwikkeling van hun leven. Hoe mooi zou het zijn als er faciliteiten zijn om dit voor meer kinderen mogelijk te maken?

In een land dat niet je thuisbasis is, is het van groot belang mensen in je team te hebben die er de weg kennen en kunnen lezen en schrijven met de lokale bevolking. Onze crew levert daarin geweldig werk. Allen hebben ze veel ervaring, maken de juiste keuzes en dragen bij aan het succesvol verlopen van de gehele shoot. Voor zover mogelijk was alles erg goed geregeld.

Echter zal India niet India zijn als er van alles anders loopt dan bedacht of gepland. Locaties waar ons de toegang op het laatste moment wordt geweigerd tot aan mensen die een rol spelen in de film en plotseling onvindbaar zijn. Allemaal uitdagingen die we ter plekke hebben opgelost door slim en creatief te zijn. Het mooie van al deze onvoorspelbaarheden is dat we daarmee het echte leven in de slums perfect op beeld hebben kunnen zetten. Just the ordinary way of life in Mumbai. Deze sfeer doet wat met je en de beelden die we schoten.

Bij terugkomst zijn we gestart met het bekijken en spotten van al het gefilmde beeld materiaal. De editor is vervolgens gestart met het opzetten van de eerste montage. Daarin werd ons al snel duidelijk dat alle puzzelstukjes nog beter in elkaar zouden gaan vallen dan we hadden verwacht. De onverwachte situaties die zich voordeden in Mumbai zorgden voor dynamiek in de film die het echte leven in de slums prachtig laten zien.

Vervolgens is de audio componist gestart met al zijn creativiteit aan de grote uitdaging. Een uitdaging die ligt in het componeren van een muziekstuk waarin zowel westerse en Indiase muziek samensmelten tot een authentieke compositie die je roert en raakt. Een zangeres verzorgde de prachtige zang lijn die de muziek een menselijke tint en een bijzonder karakter meegeeft. Daardoor komt de audio nog beter bij je binnen.

De combinatie van de voice-over en de bijzonder audio laten je begrijpen hoe belangrijk het is dat er aandacht wordt besteedt aan de ontwikkeling van de mensen die het zo hard nodig hebben.

Als laatste stap in het proces wordt na afronding van de montage in beeld en geluid de kleuren van elk shot op elkaar aangesloten, de grading. In het eerste deel van de film laten we de situatie zoals het is zien. Een situatie die niet altijd rooskleurig is, maar waar wel in de mogelijkheden en talent van de jeugd wordt gedacht. In dit deel zijn de kleuren warm en echt, maar nog niet erg sprankelend.

Dit verandert als het antwoord wordt gegeven op de mogelijkheden die in het eerste deel zichtbaar worden. Sportende kinderen worden kleurrijk weergeven waardoor het geheel gaat leven en de energie en het plezier van de kinderen van het beeld af spat.

Uiteindelijk komt alles bij elkaar tot een geheel waarin we de kinderen zien genieten en spelen. We komen vervolgens terug bij de hoofdrolspeler die uitspreekt dat we het verschil kunnen maken zolang we de handen met elkaar ineen slaan. Zijn droom voor een betere toekomst.